Een blog over de laatste avond en dag van mijn zwangerschap en de prachtige geboorte van onze mooie zoon.
16 juli 2020, ik lijk wel gek misschien wel gestoord ik loop scheef van de pijn maar een hoogzwangere vrouw met nesteldrang hou je niet tegen! De puntjes MOETEN op de i.
De koffertjes voor Jayson en Lieke staan a in gepakt gisteren zijn deze al met zorg ingepakt en terwijl ik met de stofzuiger door het huis ren de laatste wassen opvouw, de wc´s in de bleek zet ,m`n badkamer vloer schrob, de afwas opruim de keuken uitsop en ga zo maar door zitten Jayson en Lieke keurig televisie te kijken en spelen ze lief buiten. Ze mogen me helpen met kleine taakjes zoals de was naar de juiste kamer brengen. Knuffels in de speelgoed bakken stoppen en sokken sorteren.
Ik merk dat de spanning zich opbouwt ik wacht op mijn vriendin Laura een van de toppers die mij tijdens deze zwangerschap van grote steun en hulp is geweest. Ze komt mij helpen om de puntjes op de i te zetten en er voor te zorgen dat ik mij de laatste uren niet te druk maak met de kinderen tot ze naar opa en oma gaan voor de langste logeerpartij ooit.
3 nachtjes !
Als het bijna etenstijd is besluiten we het huis is schoon en gaat schoon blijven we vertrekken naar het restaurant.
Ja we nemen nog even een extra club sandwich boven op de andere 20 die ik de laatste weken naar binnen heb geschoven! En nu denkt iedereen waarom is dit nou zo belangrijk om te meld heb weken lang cravings gehad naar clubsandwiches van Grand Café/ Restaurant van Bleiswijk maar Covid 19 stak daar een stokje voor. Toen eenmaal de horeca van het slot ging kon ik mezelf niet meer inhouden. Deze keer zijn clubsandwiches echt mijn zwangerschapsverslaving dus besloot ik de zwangerschap ook af te sluiten met een Clubsandwich. Met de kindjes hebben we heerlijk gegeten. En terwijl zij zich vermaakte in de speelhoek (een dikke plus van dit restaurant want die is echt heel leuk !) lopen Laura en ik nog door de tijdlijn van mijn zwangerschap blikken we terug op de laatste heftige weken en zijn we gewoon heel even in het hier en nu want het is de allerlaatste zwangerschap sla even op wat was het mooiste van deze zwangerschap.
Na het eten op naar Opa en Oma. Een brok in mijn keel 3 nachten zonder mijn schatten. Ondanks dat ik ze de laatste weken regelmatig heb geprobeerd achter het behang te plakken(wat niet echt lukte want ze waren er steeds te snel van door doet het me verdriet dat ze niet bij mij kunnen blijven.
Ik denk dat met mij andere ouders ook beamen dat je eerdere kinderen na de geboorte van een baby in eens zoveel groter zijn ofzo. Wijzer maar vooral in eens heel groot ze zijn daarna nooit meer zoals voor je bevalling. Ik nam in mijn hart dan ook afscheid van de huidige versies van mijn kindjes. Jayson heb ik nog nooit zo triest afscheid zien nemen dat verdrietige koppie achter het raam het was echt heel sneu. Maar hij wist morgen heb ik een klein baby broertje het is voor een goed doel en bij Opa en Oma doen we altijd heel veel leuke dingen samen met tante Suus en Ome Chris. En extra leuk was dat hun nichtje Esmee er ook zou zijn daar hadden de kids beide heel veel zin in. En Lieke die zei vrolijk Doeii en zwaaide ze heeft niet zoveel moeite met afscheid nemen.
Met Laura liep ik het huis en de tuin nog door, Miranda kwam nog even wat eten ophalen wat niet meer in de koelkast hoefde te blijven en Laura herinnerde mij er aan: Ghislain je moet nog wel even wat foto's maken van je zwangere buik want morgen is deze er niet meer de allerlaatste keer zwanger het is wel iets heel bijzonders. Ze had gelijk al ben ik daar vaak wel iets te nuchter voor ofzo. Ongemakkelijk ging ik op de foto en ik was in een opperbest humeur .
We besloten ook nog even de baby mama dance te gaan doen.
Nou ik hoop dat ik de video straks geüpload krijg want echt je hebt nog nooit iemand zo beroerd zien dansen maar wat hebben we gelachen. De laatste uren het begon nu pas tot me door te dringen. De laatste uren van een prachtige zwangerschap mijn allerlaatste. PJ kwam thuis we hadden het nog beren gezellig en het was nog lang onrustig in positieve zin dan. Voor we in bed stappen beginnen de hormonen pas echt te werken en ik barst in tranen uit. Huilend bedank ik PJ voor 4 zwangerschappen en straks 3 prachtige kinderen. Dat hij dit met mij heeft mee gemaakt en dat hij dit mogelijk heeft gemaakt. Ik huil omdat ik me in eens besef dat ik morgen niet meer ons kindje voor mij alleen heb en dat ik het gevoel van een bewegende baby in mijn buik nooit meer zal voelen. Ik huil ook van opluchting want ik hoef straks niet meer zoveel pijn te hebben zoals ik de afgelopen weken had.
En we stappen in bed van slapen komt het van mijn kant niet ik ben blij als de wekker gaat om 5 uur we pakken de spullen zetten de afwasmachine nog een keer aan. Proppen alles in de auto en om 6:15 rijden we richting onze allerlaatste bevalling.
Ik word om kwart voor 7 in het ziekenhuis verwacht geheel volgens planning zijn we om 5 over half 7 bij het ziekenhuis. PJ zet mij en de spullen af en brengt de auto naar een parkeerplekje.
Spanning is er niet ik voel me in tegenstelling tot waar ik me op voorbereid had erg rustig.
Ik ben er klaar voor. We lopen samen naar de kraamafdeling bekende gezichten groeten me vol enthousiasme en zeggen is het eindelijk zo ver ?
We worden naar onze kamer gebracht kamer 8, Er word aan ons gevraagd om ons alvast klaar te maken voor de operatie want we zijn de eerste op het operatie programma! Dat maakt mij blij want bij de bevalling van Lieke heb ik tot 1 uur moeten wachten en dan loopt de spanning wel heel hoog op.
Ik kleed me uit lever nog een potje urine in voor een laatste check en trek m`n veel te kleine OK jasje aan.
Het was of de borsten er in of de buik er in maar beiden was gewoon simpel weg een NO GO ik barste continu uit het jasje dan sprongen alle druk knoopjes open dus besloot ik om het een beetje gekuist te houden mijn borsten er in te stoppen en de rest van het jasje los te laten hangen. En hem achterste voren aan te trekken
De verloskundige die de laatste echo maakte moest er ook wel om lachen en besloot dat het tijd was voor het andere uiterste een zwaar over sized jasje.
Om 10 voor 8 komt de verpleegkundige die onze bevalling gaat begeleiden ze heet Ageeth een lieve vrouw. Die heel goed alles onder controle hield ze gaf me een veilig gevoel.
In de recovery gaan PJ en Ageeth zich in een OK pak omkleden lachwekkend genoeg kwamen ze terug als 2 ruimtevaarders in XXXL OK pakken. Ik denk dat PJ inmiddels bij Michelin heeft gesolliciteerd maar hij had ondanks die enorme schouders en benen en keurige wespentaille. Er word een infuus geprikt en er worden nog wat laatste dingen met ons doorgenomen.
En dan in de verte hoor ik Dr Nico Mensing. De praatjes maker hij houdt zich aan zijn woord hij gaat vandaag ons kindje te wereld brengen. En toen kwam de spanning want terwijl hij naar mij toe komt begin ik te trillen de adrenaline doet zijn werk. Ik wacht rustig af op de anesthesie medewerker die de ruggenprik gaat zetten. De medewerker van de anesthesie heette lollig wel Olaf dus ik hoorde terwijl hij zijn naam zij in mijn hoofd Olaf van Frozen Samantha Samantha ? I dont even Know a Samantha whaha ik snap nu waar die last van had teveel verdoving.. Lol binnen pretje.
De ruggenprik zetten doet pijn veel pijn de ruggenwervels waar ze tussen moeten zijn degene die gekneusd zijn dus terwijl hij op mijn rug drukt schieten de tranen in mijn ogen. Al snel werkt de prik en worden mijn benen heerlijk warm. Snel begint iedereen om mij heen zijn werk te doen. Nico want ik noem hem eigenlijk nooit Dr Mensing verteld wat hij gaat doen. En al snel voel ik dat ze aan de gang zijn. De volgorde van de keizersnede : eerst poging tot sterrilisatie en dan bevalling en dan sluiten. Dit is helaas zo blijkt niet mogelijk. Dus verteld hij mij dat onze baby ieder moment geboren gaat worden de spanning komt en tranen staan al in mijn ogen met een droge keel zeg ik oke ik ben er klaar voor als of ik op dat moment nog enige invloed heb op wat er gaat gebeuren.
Ik voel een knappend gevoel en al voor hij er uit is geeft onze zoon een flinke schreeuw en begint direct te huilen. Nico zegt he wacht eens je bent er nog niet eens uit ! Ik zeg ja hij heeft in ieder geval flinke stembanden Nico grapt ja van wie zou hij dat nou hebben ..?
En dan zegt Nico let op daar is hij en tilt hem uit mijn buik voor ik het me goed en wel kan beseffen zegt hij Hier mannetje geef mama maar een dikke kus en ik voel door het plastic heen de warmte van onze zoon tegen mijn wang aan.
Terwijl ik dit typ voel ik de warmte nog op mijn wang het is als een afdruk zo helder is deze herinnering aan mijn bevalling. Wat ben ik dankbaar voor dit prachtige moment.
De baby word over gegeven aan de artsen en ze gaan de apgar score testen. Prima een 9 ik hoop dat dit een goed voorteken is voor je schooltijd jongen dan zit je goed ! PJ word gevraagd om de navel streng te komen knippen. En daarna krijg ik onze zoon onze prachtige Max Milan die om 8:55 is geboren in mijn armen naja op mijn borst mijn arm zit vast.
En ik ben verliefd de warmte straalt door me heen en terwijl hij bij me licht zeg ik tegen Nico waar is nou die mega baby waar jullie het over hadden ? Hij is super klein ! het klopt onze Max is een klein mannetje en ik vind het geweldig. Ik kijk naar PJ ik voel de warmte door mij heen stromen en kan alleen maar genieten van
dit prachtige moment.
Tot dat... ik in eens gigantisch duizelig word en misselijk en ik roep ik ga spugen ik moet spugen! Ja sorry klinkt er vanaf de andere kant we proberen bij je eierleiders te komen voor de sterilisatie en we schoven je organen aan de kant en tikte je maag daarbij aan. Max word vliegensvlug bij me weg gehaald en er word een spuugzakje onder mijn wang gehouden en mn hoofd opzij gedraaid ik geef over maar krijg het niet goed uitgespuugd en het blijft een soort van halverwege hangen wat is dat een rot gevoel .Ik voel in eens een hevige pijn en word nog misselijker ik zeg wat doen jullie de anesthesist kijkt over het doek en stelt de vraag voor mij . We krijgen antwoord we kunnen niet goed bij de eierleiders komen dus hebben de baarmoeder uit de buik gekanteld. Nico vraagt voor de zekerheid nog een keer weet je zeker dat je geen klemmetje wilt maar dat je ze verwijderd wilt hebben ja zeg ik graag haal ze er maar uit.
Ik voel een soort van knappen van een elastiekje en wat getrek en 2 tuba's verwijderd en ik bedank hem voor alles. Terwijl er van alles word gehecht richt ik me weer op wat er aan mijn kant van het doek gebeurd kijk naar onze prachtige Max en voel in eens een harde duw. Daar ging mijn baarmoeder weer terug. Ik geef aan dat ik mijn rug begin te voelen inmiddels neemt Nico afscheid de operatie is uitgelopen en het hechten word afgerond door zijn collega's. De anesthesist bevestigd dat het klopt mijn gevoel begint langzaam terug te komen de operatie duurt al bijna 2 a 3 uur precies weet ik het niet meer tijd was op dit moment allemaal langs mij heen aan het gaan. Ik voel steeds duidelijker het hechten van de lagen en vraag steeds zijn ze al klaar? Het liggen begint vervelend te worden en de artsen vertellen continu hoe ver ze zijn. En dan in eens hoor ik Shit ! Ik zeg wat ? Er komt een hoofd om het hoekje uh ik heb mezelf aan u vast gehecht. Dus we moeten even een stukje terug.
Ach zeg ik kan gebeuren ze maken het af ik bedank iedereen voor het schenken van het mooiste cadeau wat ik heb kunnen krijgen en complimenteer de arts in opleiding voor het keurig hechten van mijn Keizersnede want eerlijk is eerlijk het ziet er echt perfect uit!
We gaan terug naar de recovery eenmaal daar beginnen de na weeën ik geef aan dat de pijn me teveel word na een half uur. Er word besproken hoe verder de alternatieve pijnstilling doet niet zijn werk. Ze besluiten een hoge dosis diclofinac te geven dit werkt helaas niet. Mevrouw Goedhart wat wilt u zelf geef de Morfine maar er is een alternatief morfine middel wat ik nog niet heb gehad en we hopen maar dat de allergische reactie niet meteen komt. Helaas is die er direct maar ik doe het er mee. De bloeddruk meter blijft zichzelf inmiddels oppompen en Max blijft huilen opvallend genoeg ik zeg dat er iets niet goed is en krijg het verwijt dat ik te druk ben ! Ik word pislink te druk zeg ik beduusd nou dat dacht ik niet hoor hij heeft 9 maanden in dit drukke mens gezeten dat is hij wel gewend hoor.
Eenmaal terug op onze kraamsuite (ja zo heten ze bij ons in het ziekenhuis en terecht) bellen we vol trots naar onze kids. Zodat ze kunnen zien dat hun kleine broertje Max is geboren we spreken af dat ze eind van de middag kunnen komen rond een uur of 16:00 . Ik merk namelijk dat ik even moet bij komen van de operatie en dat we samen nog even willen genieten van het levensgeluk dat zojuist zich heeft toegevoegd aan ons gezin. We bellen mijn moeder ze brengt de kids naar het ziekenhuis. In verband met de Corona maatregelen mogen we maar 2 bezoekers per dag 1 daarvan is je partner en 1 extra. Gelukkig tellen ze kinderen uit je eigen gezin als 1 dus mochten onze moppies samen komen. Maar helaas voor de opa's en oma's is het voor hen nog even wachten geblazen.
Jayson en Lieke stralen van geluk als ze binnen komen met een bos bloemen die Oma heeft mee gegeven en een cadeau. Is daar onze baby baby broer ? Ze zijn er helemaal een beetje beduusd van ik heb ze nog maar weinig zo rustig mee gemaakt maar de glimlach die ze beiden op hun gezicht hebben staan spreekt boekdelen. Voor Lieke is het knuffelen geblazen die verzint allerlei manieren om het bed op te klimmen dus uiteindelijk besluiten we dat we haar maar heel voorzichtig naast mij moeten laten zitten ook al doet iedere beweging die ze maakt pijn aan mijn buik ze zit heerlijk te knuffelen als een echte grote zus haar ogen sprankelen en ik zie een kant van Lieke die ik eerder nog niet zag ik zie mijn dochter door een heel andere bril dan eerder. Ze is in eens zo hartelijk warm en liefdevol ook voor mij ik pink een traantje weg want ik denk dat dit soort momenten de momenten zijn die ze bedoelen waar je aan moet denken als je even niet zo lekker in je vel zit.
Jayson daar in tegen is na 5 minuten toch wel uitgekeken voor de bevalling hadden we een afspraak dat mama een auto mee zou nemen naar het ziekenhuis zodat hij die aan zijn kleine broertje kon laten zien en dat hij dan kon spelen. Helaas is mama deze auto compleet vergeten en was Jayson een beetje verdrietig dat dit niet kon hij wilde namelijk op zijn manier contact maken met zijn broer en door mij was dit niet mogelijk hij wilde graag gaan spelen. Na een kwartiertje was het wel even druk genoeg geweest. Tijdens de keizersnede was ik wat meer bloed verloren dan normaal is en dit merkte ik ook dit in combinatie met een morfine allergie zorgde er voor dat ik mijn ogen bijna niet meer open kon houden van vermoeidheid.
Pj heeft nog een tijdje met ze buiten in de speeltuin gespeeld en daarna zijn de kids met Oma beschuit met muisjes gaan trakteren in het verpleeghuis waar oma werkt.
Na een paar uur in het ziekenhuis bleek dat Lieke met klimmen per ongeluk aan mijn infuus zak was blijven hangen ik was al een paar uur infuus loos. Dus ik was al lekker snel van dat vervelende snoertje af.
Na etenstijd krijg ik in eens flinke buikpijn en moet ik nodig plassen. Nu zou je er van uit moeten kunnen gaan dat het niet mogelijk kan zijn dat ik moest plassen want ik had een katheter dus sowieso hoefde ik de eerste 24 uur hier zelf niets aan te doen. Ik bekijk mijn katheter slang en het valt me op dat deze geheel leeg is als ik al aandrang zou voelen dan zou het nu toch wel eens door de slang moeten lopen. Maar niks de zak was op 400ml na ook nog leeg ! Maar na 5 liter limonade en water (van morfine krijg ik veel dorst) zou ik toch minimaal wel een litertje of 2 urine moeten hebben inmiddels. Ik besluit toch de verpleging maar lastig te gaan vallen. Er word wat aan de katheter gefrunnikt en in eens begint hij door te lopen en stroomt ze zak al gouw vol. Hij word geleegd en blijft stromen.
Met een nou mevrouw hij loopt weer door gaat de verpleegster weer weg.
Na ongeveer een uur weer het zelfde gevoel. Ik bel opnieuw de verpleging hmhm wat raar er zit inderdaad weer maar 200ml in de zak er word een andere zak aangehangen de katheterzak loopt vol en er worden 2 grote kannen urine weggespoeld. Nou zo moet het wel weer een tijdje goed zitten. Helaas 's nachts krijg ik weer het zelfde nare gevoel en terwijl ik wil gaan kijken of de slang niet geknikt zit zie ik dat mijn gehele schaamgebied opgezwollen is en bij aanraking flink tintelt. Ohjee dat ik van morfine een soort van opzwel wist ik wel maar uh dit had ik nog niet eerder gehad. De katheter was latex vrij (ook in verband met allergie) dus je zou denken dat dit niet mogelijk moet kunnen zijn. Opnieuw bel ik de verpleging we constateren dat ik inderdaad van onderen de slang dicht druk door de zwelling dus besluiten hem te verwijderen. Het doet namelijk nu meer pijn dan dat het gemak op levert.
Ook mijn handen en gezicht zijn gezwollen en mijn voeten. Maar dit had ik eerder ook bij gebruik van morfine dus vond ik normaal.
Na 2 uurtjes bel ik de kraamhulp van het ziekenhuis omdat ik naar het toilet moet er is een bevalling gaande waar de verpleegster die mij naar de wc kan helpen aan het assisteren is dus of ik het goed vind dat zij me naar de wc bracht.
Uiteraard deze kraamhulp was een topper wat hebben we samen gelachen die nacht. Volgens mij heette ze Elly.
Ze bracht eigenlijk normaal geen mensen zo snel na een keizersnede naar de wc en wist niet zo goed hoe we het moesten aanpakken maar met hulp van PJ en mijn aanwijzingen (tja komt die zorg opleiding soms nog wat van pas ) kom ik toch op mijn beentjes uit het bed. Ik kan je vertellen dat een afstandje van ongeveer 1.5 meter na een keizersnede lijkt op 1.5 km. Ik was heel blij dat ik de wc had bereikt. Nog gelukkiger toen ik weer in mijn bed lag. De volgende dag kwamen wat verplegers langs die mij de laatste weken van de zwangerschap zo goed hebben verzorgt ze wilde het resultaat van hun goede zorgen natuurlijk wel even komen aanschouwen. En dat had ik ze ook gevraagd. Het leuke was namelijk dat er allemaal bekende gezichten werkte dat weekend ook van de bevallingen van Jayson en Lieke het was een soort afsluiting van een prachtige tijd.
Zondag 19 Juli mochten we weer naar huis. Na 3 fijne dagen in het Dijklander ziekenhuis werd het tijd om onze toekomst thuis als gezin met 3 kinderen te gaan starten. Ik verliet het ziekenhuis met tranen in mijn ogen het was dit keer echt afscheid geen tot ziens geen wie weet tot ooit maar echt dankjulliewel allemaal voor een alle fijne zorg de afgelopen bijna 5 jaar.
Je sluit ze toch in je hart al deze lieve mensen.
Ik heb van de Corona maatregelen eigenlijk helemaal niks gemerkt in het ziekenhuis eerlijk waar mijn 3 dagen ziekenhuis waren net zo fijn als de vorige 2x doordat alleen mijn man en kinderen er waren was het heerlijk rustig en heb ik volop kunnen genieten en kunnen hechten met Max. En och wat is hij een schatje <3 en wat houdt ik van hem
Bedankt Namens ons aan alle medewerkers van het Dijklander ziekenhuis Hoorn afdeling verloskunde en Gynaecologie Jullie hebben mij 3 prachtige kinderen gegeven. Ons 3 zwangerschappen lang perfect verzorgd en mijn hoofd en hart gevuld met herinneringen waar ik met een grote glimlach op terug kan kijken we zijn jullie dankbaar voor ieder woord ieder gesprek en iedere vorm van hulp die jullie hebben geboden tijdens deze periodes en uiteraard brengen wij binnenkort het geboorte kaartje met iets lekkers voor jullie langs.
Liefs de goedharten