Een blog over mijn opleiding als bakker, Helpende Diploma´s halen en Maatschappelijk werkster worden.
Toen ik van het RSG af ging had ik geen diploma, En geen idee wat ik met mijn leven moest.
De makkelijkste weg naar geluk was de bakkersopleiding.
Ik kwam op de opleiding en zonder iemand tegen het been te stoten ,niveau 1 was echt home made koekjes bakken met strikvragen ik vroeg me eigenlijk iedere dag af wat doe ik hier en wanneer komt Bananen Split me vertellen dat dit allemaal een grote grap is. En het ergste nog de kilo’s vlogen er aan, Binnen no time was ik toe aan een nieuwe bakkersbroek door al het proeven.
Maar hij ging BBL doen en op de donderdag gingen we altijd met het groepje van zijn klas avondeten lees de snackbar in Heerhugowaard op het station heeft heerlijke patat.
Tja het was dan ook wel allemaal erg lekker. Ik kreeg in die tijd verkering met een jongen uit mijn klas. Het heeft niet lang geduurd hij had een hele lieve familie. Maar hij en ik waren niet zo’n goede match we hadden nogal uiteenlopende interesses. Heb je eindelijk die leuke schoonfamilie gevonden staat het kind je niet aan.
Maar hij ging BBL doen en op de donderdag gingen we altijd met het groepje van zijn klas ´´avondeten´´ lees de snackbar in Heerhugowaard op het station heeft heerlijke patat.
Hij zat in de klas bij Luuk , we zaten vaak met elkaar te kletsen en toen ik stopte met de bakkers opleiding na het behalen van mijn diploma die ik bijna gratis kreeg, Verloren we het contact met elkaar we kende elkaars immers alleen van gezicht en naam verder niet. Later zijn we elkaar toch weer tegen gekomen met uitgaan en is er een goede vriendschap uit voort gekomen.
Ik ben toen naar de overbruggingsklas gegaan op het Horizon een leuke gezellige groep mensen. Waar het vooral aanwezig zijn was en kletsen (ik vond het niet zo nuttig)
Vervolgens ben ik naar de helpende opleiding gegaan. Ik wist het vanaf les 1 ik ben hier op mijn plek ik kan mijn creativiteit samenvoegen met mijn interesse in verzorgen en ondanks dat ik nu wel af en toe moest leren en een tandje minder druk te zijn voelde ik me op mijn gemak. Ik kwam bij een hele lieve gastouder terecht voor mijn 1e stage Elly was een heel leuk en gezellig mens en haar dochters die waren er ook altijd voor een leuk praatje. Bij Elly heb ik heel veel opvoed tips en trics geleerd die ik nu nog kan toepassen in mijn dagelijks leven .
10 weken waren echt te kort en ik had het er erg moeilijk mee dat het al zo snel voorbij was.
Maar ik ben blij dat ik zoveel van haar heb geleerd en zo genoten van de fijne tijd.
Toen kwam het ik moest de zorg in ik enthousiast want het leek me wel wat om met ouderen te werken .Ik ben er achter gekomen dat verpleeghuizen en Ghislaine absoluut niet samen gaan.
Ik heb heel erg veel respect voor mensen die dit werk dagelijks doen maar zoals het op mijn stage plek er aan toe ging vond ik onmenselijk en dan druk ik mij nog zacht uit. Ik heb daar dingen gezien en meegemaakt waarvan ik durf te zeggen als mijn familie ooit zo behandeld word kom ik je een persoonlijke herscholing menselijkheid geven. Misschien laat ik je nog wel uit functie zetten. Nog beter uitgedrukt ik hoop voor je dat ik je heel laat.
De mensen moesten roepen om hulp maar de koffie pauze was belangrijker dan een toilet bezoek van de zorgvragers
Ik heb me daar zo ongelukkig gevoeld. De mensen die moesten roepen om hulp maar de koffie pauze was belangrijker. En ik snap het hoor 10 mensen verzorgen en maar 2 handen dan moet je soms ook echt zeggen ik heb nu even pauze. Maar een toilet bezoek voor laten gaan op een kopje koffie nee het spijt me ik vind het niet kunnen.
Ik ben daar uit eindelijk na een flink meningsverschil weggestuurd. Als ze me niet hadden weggestuurd had ik zelf weggegaan want ik weiger om mensen hun waardigheid af te nemen.
Toch hoop ik dat er inmiddels wat veranderd is op die stage plek aan de manier waarop er met de mensen omgegaan word. Het nadeel van deze ervaring was alleen dat ik echt de indruk kreeg dat het op alle zorgplekken er zou aan toe zou gaan. En wilde eigenlijk niet meer in de zorg werken. Ik was echt totaal genezen. Het raakte bij mij een hele gevoelige snaar.
Ik ben toen voor mijn volgende stage naar Berend Botje in Enkhuizen gegaan naar de BSO.
Een top stageplek ook hier kon ik mijn creativiteit enthousiasme en fantasie kwijt. Kinderen kwamen met ideeën waar je op voort kon borduren Regio Emilia echt een pedagogisch beleid wat bij mij past. Samen met mijn stage begeleiders Natalja en Vera bedacht ik mijn eind opdracht het moest een proeve Activiteiten zijn. Heel geslaagd kennis delen in combinatie met spel en aan ideeën vorm geven. Het waren fantastische 20 weken . De juffen waren stuk voor stuk hartstikke leuke meiden waar ik me altijd heel erg bij op mijn gemak heb gevoeld . Sterker nog toen ik voor een peuterspeelzaal en kinderdag verblijf moest kiezen voor onze kinderen stond er met stipt op 1 Berend Botje.
En toen einde van de 20 weken en nog 2 stages te gaan en 1 daarvan moest er een in de zorg zijn.
Mijn mentor Betty vroeg Ghislaine lijkt de gehandicapten zorg je wat ? Het lijkt me heel leuk als het maar niet grootschalig met een hele boel onpersoonlijk gedoe want dan ben ik er zo weer weg hoor zei ik.
Mooi zegt ze dan heb ik de perfecte plek voor je bij het Thomashuis in Venhuizen.
Het was inderdaad perfect vanaf het allereerste moment was ik verkocht alhoewel het niet allemaal vlekkeloos verliep in die tijd sportte ik om mijn spierkracht te behouden ( Lees blog over mijn gezondheid om dat te begrijpen)
Terug van het sporten ben ik met mijn scooter omgevallen in de achtertuin deze lag boven op mij met de hete uitlaat op mijn voet het was mooi weer en ik had slippers aan. De uitlaat is in mijn voet gebrand toen 2 en 3e graad brandwonden waren het gevolg.
Ik heb het uitgegild in de tuin. Mijn moeder dacht ooo joh Ghislaine loopt weer te gillen niks aan de hand tot ik wel erg lang bleef roepen. Ze hebben mij onder de scooter vandaan gehaald en mijn birkenstoks zaten letterlijk in mijn voet gebrand. In eerste instantie ben ik (niet erg slim) niet naar de dokter gegaan later heb ik toch moeten besluiten dat het niet goed ging. Eenmaal in het ziekenhuis bleken de brandwonden dieper te zijn dan we dachten. En moest het dode vlees weggesneden worden en met speciaal spul verbonden. Het was erg pijnlijk maar ik was net begonnen op mijn nieuwe stage en wilde niet te veel missen.
Ik ben dan ook gewoon naar mijn stage gegaan op de scooter met mijn krukken ik ging door het pand op de woonkamer stoelen met wieltjes achteraf gezien zal het er belachelijk uit hebben gezien maar ik vond het te leuk om het te missen.
De stage was zo leuk de cliënten waren super en mijn stage begeleidster vond ik ook een topper.
Lizzy is een leuk mens en het allerleukste aan het werken met haar vond ik haar onwijze humor met de cliënten het relativeringsvermogen en het samen naar alle activiteiten gaan met de cliënten. Want voor wie het niet weten in een Thomashuis wonen cliënten binnen een gezin. En ga je alle dagbesteding ook met de cliënten doen. Ik vond het super , Denk aan zwemmen koppies koffie doen, Kippenvoeren. Kunst en wassen alles deed je met hen samen. Eten koken en verzin het we deden het.
Het gezin waar het Thomashuis bij hoorde waren geweldige mensen . Een heel warm en hecht gezin met een grote dosis humor. O wat kon ik met deze mensen lachen. En wat waren ze gastvrij. Inmiddels hebben zij het Thomashuis overgedragen aan een oud collega van mij en zijn vrouw. En zijn zij zelf aan een nieuw Thomashuis avontuur begonnen. Toen er dan ook recent een vacature was begon het toch weer te kriebelen. Maar ik moet nu eerst aan mijn eigen herstel werken . Misschien ooit..
Vanuit daar ging ik naar een antroposofische basisschool stage lopen. Het leek school wel wat voor mij. Nou ze hadden het niet meer mis kunnen hebben.
Het was allemaal een beetje te zweverig voor mij.
De dag werd begonnen met een spreuk om vervolgens te gaan dansen en zingen. Met alle respect want ik zag dat er heel veel ruimte was voor eigen beleving en creativiteit . En ik heb er heel veel geleerd maar dit paste gewoon niet bij mij. Ik had echt een tikkeltje meer structuur en moderniteit nodig. Wel vond ik de mensen die er werkte hele fijne mensen. Ik kreeg aan het eind van mijn stage te horen vlak voor ik mijn diploma kreeg dat de juf van mijn groep met pensioen ging. De directeur met de vraag of ik er voor open stond om een opleiding te volgen om haar plekje op te vullen verbaast dat ik zo in de smaak viel,
Heb ik netjes geweigerd en toegelicht dat de antroposofie voor mij niet is weggelegd. Nog steeds heb ik op handwerk gebied veel aan wat ik daar heb geleerd en daar ben ik dankbaar voor .
In die tijd gingen mijn vriend en ik uit elkaar een moeilijke tijd ik ging mijn diploma halen en besloot me in te schrijven voor de MMZ opleiding Gehandicapten zorg als uitstroom profiel . Want het thomashuis had voor mij duidelijk gemaakt dat daar mijn hart lag.
Terwijl ik om de koffie was bij een vriendin van mijn moeder met een geweldige dochter met RETT Syndroom werd mij gevraagd of ik eventueel bij hun zou willen werken als thuisbegeleidster voor hun dochter. Uiteraard leek mij dit heel erg leuk en ik solliciteerde voor de baan.
Ik stapte de volgende dag in de auto met een vers diploma in mijn zak op weg naar Broek op Langedijk. Esdégé-Reigersdaal wat een fijn gesprek had ik daar. Ik was het schatkistje wat ze zochten kreeg ik te horen. En wat heb ik er een heerlijke tijd gehad. Wat heb ik er veel geleerd.
Ik ga er in deze blog niet verder over schrijven omdat ik dat over mijn werk in de gehandicapten zorg een aparte blog wil maken.
In die tijd ben ik op mijzelf gaan wonen en werkte ik als Gezinsondersteuner en deed ik mijn opleiding MMZ een hele interessante opleiding. Maar ik werd in mijn laatste jaar van de opleiding kei hard geconfronteerd met mijn achteruit rennende gezondheid.
Ik moest na bijna 3 jaar besluiten dat het niet langer meer ging 7 dagen per week werken en opleiding en mijn huis. Mijn spieren vinden het niet leuk meer. Met heel veel pijn in mijn hart heb ik toen besloten te stoppen geen passende stage plek waar ik fysiek rustiger werk kan doen was daar een grote reden in.
Wel heb ik op de MMZ een vriendschap voor het leven gesloten met Kevin. Kevin is een HELD hij is een jongen die net als ik in zijn schooltijd heel veel op zijn bordje heeft gehad. Door mensen die niet fatsoenlijk met andere om kunnen gaan. Ik zag aan Kevin terug wat ik bij mijzelf had gezien in die tijd. Kevin had het moeilijk en ik voelde me verplicht om hem te laten zien dat hij het waard was. Dat was hij tenslotte ook. Hij had alles wat een goede man nodig heeft. Humor, een goede persoonlijkheid, het hart op de juiste plaats en een pluspunt hij had ook nog eens een groot aantal hele knuffelbare koeien😉. Kevin moest het zelf alleen nog zien dat hij het waard was. Zoals Nynke mij ooit zei Lieve Ghislaine Geloof in jezelf . Zo moest Kevin dat ook gaan doen.
We werden goede vrienden. Ik haalde hem op en ging met hem samen naar school. Ik reed toch al langs Hem dus waarom niet. En het scheelde hem een half uur Fietsen door weer en wind.
Zijn ouders en broer en zijn oom wat een lieve mensen. Op de boerderij hebben we heerlijke relaxte dagen gehad. Stallen schoonmaken ookal vond Johan dat ik gek geworden was ik vond het heerlijk. Kalfjes aaien. (die soms eindigde als biefstuk) En koeien melken. Kevin zijn thuis was een warm thuis een fijn thuis. En toen kwamen ze met het ergste bericht dat ze me konden geven. Ze gingen de boerderij verkopen. Het was tijd voor rust.
Podverdikkie wat vond ik dat jammer. Ik had als ik niet van die beroerde spieren had zo zelf de boerderij willen runnen.
Maar gelijk hadden ze jaren lang kei hard werken en waarvoor om vervolgens van die mensen in pakken te hebben die het allemaal toch wel beter weten ?
Ze wonen nu in een ander heerlijk huis. En nog steeds ga ik graag met Kevin en zijn familie om . Zijn moeder is net zo’n creatieve super vrouw als ik dus als ik daar kom spiek ik altijd stiekem wat ze nu weer heeft gemaakt. Mijn kinderen zijn gek op Kevin. En bij hen thuis kunnen ze zich altijd heerlijk uitleven. Wij zijn blij dat hij nog steeds in onze vrienden kring zit. En onze kinderen die vinden Kevin een geweldige speel kameraad dus die ook .
Lieve Kev, Blijf de schat die je bent laat je door niks of niemand vertellen dat jij het niet waard bent of dat je minder bent dan anderen. Je bent een goed liefdevol mens.
En als mensen dat niet kunnen zien dan is dit hun gemis en zijn zij degene die zich moeten afvragen of ze het wel waard zijn.
Jij bent het voor ons meer dan waard jij bent onze Kevin.
Commentaires