Afscheid nemen we doen het ons leven lang. Het is onderdeel van het leven maar toch het blijft keer op keer moeilijk.
Al vanaf zolang als we bestaan nemen we afscheid,
van mensen waar we van houden, van vriendjes en vriendinnetjes ,van spullen.
Nou heb ik over het algemeen,Sprekend over de tijd voor we kinderen kregen, Geen moeite met het afscheid nemen van spullen en materialen.
Maar het afscheid nemen van personen en dieren blijft telkens een struikel blok.
Nu is dat niet zo gek als je als kind ervaren hebt hoe het voelt om in de steek gelaten te worden. Dan hecht je jezelf minder snel aan anderen. Maar als je je echt openstelt voor mensen doet het pijn als het tijd is om verder te gaan.
Afgelopen december namen wij afscheid van de Peuterspeelzaal waar Jayson op zat en het kinderdag verblijf van Lieke. Ze waren beide toe aan een nieuwe stap een reguliere peuterspeelzaal.
Maar na 1.5 jaar heb ik de juffen en de ouders daar zo goed leren kennen. Het waren stuk voor stuk warme lieve mensen die ons als gezin een fijn gevoel gaven en er voor zorgde dat er in moeilijke en verdrietige tijden een warme basis was voor onze kids.
Op mijn oude blog heb ik hier een bericht over geschreven. Aangezien ik over ben gestapt van beheer systeem. Zal ik onderaan deze blog een linkje plaatsen naar die blog.
In deze blog wil ik het vooral hebben over de band die je als ouders met elkaar opbouwt als je kind extra zorg nodig heeft. In een kleine groep zoals de peuter Plus zijn eigenlijk alle ouders hier mee bekend. We weten allemaal hoe het is om kinderen met extra zorgen te hebben.
Je kan elkaar steunen naar elkaar luisteren elkaar advies geven. Maar soms ook met elkaar huilen.
Het viel me dan ook zwaar om de groep ouders te verlaten en het warme bad waar wij ons in bevonden.
In de link lees je meer over dit afscheid : https://cms.e.jimdo.com/app/cms/preview/index/pageId/2359741457?public=https://ikbenikenwiejij.jimdofree.com/afscheidnemen/
Comments