Over onze mooiste prestatie als Partners onze kinderen , Mijn kinderwens, Het niet kunnen krijgen van kinderen , Het krijgen van wonderen
Al zolang ik leef zijn de artsen eerlijk geweest tegen mij,met de schildklier ziekte die ik heb is de kans om kinderen te krijgen nihil.
Eigenlijk zeiden ze gewoon letterlijk dat dit nooit ging gebeuren.
Ik had hier vrede mee, Er zijn nog genoeg andere mogelijkheden zoals draagmoeders, pleegzorg en adoptie.
Over die adopotie ben ik altijd heel serieus geweest als ik kies voor adoptie dan wil ik een kindje adopteren waarvan iedereen kan zien dat het niet biologisch mijn kindje kan zijn. Zodat hier bij het kind geen twijfel over kan ontstaan maar bij anderen ook niet. Er zou ook altijd open over gesproken worden het adopteren van een kindje zou voor mij betekenen dat ik een kind een kans geef op een gezin en een vader en een moeder die liefde kunnen geven. Maar ik zou ons kind dan altijd de achtergrond en biologische kennis die we hebben mee geven.
Ik was dus altijd oké met het feit dat het niet kon. Mijn serieuze relaties hebben altijd geweten van dit ‘’probleem’’. Al zie ik het zelf niet als een probleem.
Toen ik PJ leerde kennen is dit een van onze gespreksonderwerpen geweest.
En dat ik als we er ooit aan toe waren wilde adopteren of pleegzorg aan wou gaan, dan wel voor kinderen die uit complexe situaties kwamen of met een beperking.
Hij had hier dan ook geen problemen mee.
Zijn moeder maakte er geen geheim van dat ze graag oma wilde worden en ik was dan ook eerlijk dat ik geen kleinkinderen kon schenken.Al vond ik dat wel moeilijk om te doen.
Toen we in eind oktober begin november 2015 het vermoedde kregen dat ik zwanger was veegde ik het met een grap van tafel tot ik na 2 weken vreselijke buikpijn kreeg,met een miskraam tot gevolg. Pril maar god wat deed het pijn.
Ik heb deze gevoelens toen weggestopt met een zie je wel het is gewoon niet mogelijk om kindjes te krijgen. Het was eigenlijk een bevestiging van dat wat ik al wist. Als ik al zwanger zou kunnen worden dan maakte mijn lichaam niet genoeg hormonen aan om een zwangerschap te voldragen.
Toen ik op 13 december heel beroerd wakker werd en we in de supermarkt liepen zij PJ kan je niet zwanger zijn Ghislain ?
Ik lachte ,´´ welnee ben je gek joh?'' .- Zullen we toch maar een test doen ?
Welnee schat dat hoeft niet.- Toch wil ik liever wel dat je het doet.
Eenmaal thuis plaste ik in een beker en samen deden we de test.
Dit moment vergeet ik nooit meer zo snel als je kan knipperen met je ogen stonden er 2 streepjes ik kon het niet geloven.
Ik stond met een positieve zwangerschap ’s test in mijn handen wie had dit ooit durven dromen.
Tranen stroomden over mijn wangen en PJ had een lach van oor tot oor.
Bij mij kwam de angst,Hoe gaan we dit doen,zijn we hier aan toe. Hoe Bieden we dit kindje een fijn thuis. En de grootste houdt mijn lichaam een zwangerschap vol.
We besloten voor de zekerheid ook nog een clearblue digital test te halen de kruitvat die was pas om 12 uur open,We moesten ook nog voetbal kijken bij Jo de tante van PJ. Dus mijn eerste test was gezet geduld hebben.
Op de heenweg haalde we de test. Met de test in mijn tas heeft een voetbal wedstrijd nog nooit zo lang geduurd .Ik heb van de hele wedstrijd dan ook niks mee gekregen ik heb het opgezocht Het was ajax utrecht als ik het goed heb en ze verloren. Ik heb de 2de helft met man en macht mijn plas op zitten houden en thuis als een raket naar de wc.
Daar stond het 6 weken zwanger het is echt waar ! ik vertelde het eerst mijn vriendin Ellis .
Toen besloten we het geen geheim te laten zijn voor onze gezinnen.
Het was pril en we hadden nog geen echo gehad maar we wilde het kindje niet geheim houden voor het geval er iets mis zou lopen dan zou ons kindje nooit hebben bestaan en er zou een spannende tijd aanbreken die we wilde kunnen delen .We maakte foto lijstjes met een tekst voor de ouders eerst naar mijn moeder en zusje, Mijn moeder had de tekst niet eens afgelezen en begon te huilen ,Ze maakte zich ook meteen zorgen.
Als het maar goed gaat je moet naar de dokter en je bloed meteen laten checken.
Naomi mijn zusje huilt eigenlijk nooit Maar die dag heb ik haar echt zien huilen wel van geluk, En ze zij oei dit gaat geld kosten !maar ik ga een tutu kopen of het nou een jongen is of meisje dat maakt mij niet uit.
Toen zijn we naar mijn schoonouders gegaan .
Mijn schoonmoeder las het lijstje kreeg tranen in haar ogen viel stil en zei met emotie in haar stem echt waar ? Wat leuk ! En mijn schoonvader ik heb hem nog nooit zo trots zien kijken ,Ik heb over het algemeen wat moeite om mijn schoonmoeder te kunnen lezen qua emoties maar ik durf met zekerheid te zeggen dat wij haar die dag dolgelukkig maakte.
We hebben het toen ook aan PJ zijn jongste broer en zus verteld.
Daarna hebben we het aan Roland en Jade verteld PJ zijn oudste broer en schoonzus.Jade en ik gaan veel met elkaar om dus ik keek hier enorm naar uit.
Het was voor ons een heel dubbel moment om het te vertellen Jade vertelde ons net dat ze weer een opleiding ging doen dus hun baby plannen daar nog op moesten wachten wat ik voor hun heel erg jammer vond. Ik hoopte altijd dat ze niet zo lang hoefden te wachten. Maar voor ons voelde het niet alsof ze ons nieuws niet prettig vonden sterker nog we voelde ons ontzettend geliefd en ze gaven ons het gevoel graag bij onze kinderen betrokken te willen zijn. Daarom hebben wij hen ook gevraag om voogd te zijn voor onze kinderen als er iets met ons gebeurt. (wat we natuurlijk niet hopen )
Hierna wilde we graag nog bij PJ zijn zus Marielle en zwager Erwin langs om het te vertellen maar ze waren op visite dus we liepen elkaar mis toen ze bij ons langs kwamen hoefde we het niet te vertellen Marielle gokte het al . Achteraf besef ik mij dat ik op dat moment misschien een koe met oogkleppen op ben geweest en dat ik Marielle en Erwins reactie beter had kunnen lezen dan ik toen deed nu begrijp ik de reactie beter en als ze dit lezen wil ik alleen maar zeggen Jullie begrijpen wat ik bedoel als ik zeg dat er geen 2 mensen zijn die ik meer de liefde gun van onze kinderen dan jullie ,X
Ik voelde haar liefde warmte en geluk binnen komen zoals alleen oma dat kan
Misschien de meest bijzondere van allemaal was het vertellen aan mijn opa en oma. Hoe bijzonder is het als je dit nog kan delen met je grootouders. We zijn langs gegaan met een rompertje ze pakte het uit en opa snapte het eerst niet helemaal. Maar oma , Ik kan haar reactie niet eens omschrijven zo ontzettend mooi was die ze zei alleen O ghislaine. Keek me aan met een blik die alleen oma kan geven en ik voelde haar liefde warmte en geluk binnen komen zoals alleen oma dat kan.
Opa was nog steeds helemaal in de war. Jongens kan iemand mij vertellen wat er is terwijl hij een beetje onrustig werd. Cor we worden overgroot ouders zei oma met tranen in haar ogen ! OPA SPRONG OP greep ons beet en zei Wouw kom hier dat ik dit nog mee mag maken dankje dankje dankje
Hij kon niet stoppen meer met ons te knuffelen en daarna iedere keer als hij even stil viel of als wij over het volgende onderwerp aan het praten waren zij hij . Maar jullie nemen me niet in de maling he. Oo wouw marie dit is toch fantastisch !
De volgende dag gingen we naar de huisarts eenmaal daar werd ik meteen duidelijk dat mijn schildklier extra power nodig had.
Alleen had Thyrax Duotab besloten de fabriek te sluiten in Nederland dus moest ik over op een andere medicatie. Dit gaf mij zorgen. Straks ben ik door deze kansloze bezuiniging mijn kind kwijt.
Ook de verloskundige en Gynaecoloog werden gecontacteerd.
Bij de verloskundige praktijk in Enkhuizen werden we super warm ontvangen en werd er meteen een echo gemaakt. En ja hoor daar was ons buik zwemmertje met een kloppend hartje en al. Wat is dat bijzonder om mee te maken zeg!
De angst dat het fout zou gaan bleef helaas wel bij mij op de voorgrond staan.
En mijn roerige kindertijd en pubertijd waren voor mij een reden om mij zorgen te maken het heeft een flinke stempel achter gelaten wat ik mij besefte door de therapieën van de afgelopen jaren.
Als je een normale basis mee hebt gekregen dan is het makkelijker om dat door te geven aan je kinderen dan dat je het zelf nog even allemaal moet leren.
Eenmaal in Hoorn kwamen wij eerst voor een echo bij Kirsten :Ik omschrijf :
Een energieke blonde vrouw ,met een lach die je warmte geeft tot in je tenen. Ze geeft je een open armen gevoel.
Wat is zij een topper! Wat een heerlijk mens en wat ga ik graag naar haar toe! (het is een reden om wel 10 kinderen te willen nemen )
Ze gaf me iedere echo alle positieve energie en geluk gevoelens die ik nodig had. Ze heeft gewoon zo’n heerlijk positieve vibe echt die heeft niemand anders.
Vol trots liep ik met mijn eerste echo in mijn handen richting de Gynaecoloog.
Een streng ogende oudere vrouw ze was kei hard. Wees niet te blij alles kan nog fout gaan de zwangerschap is nog pril en kwetsbaar. We weten niet hoe dit zal verlopen. Bam daar kwam de man met de hamer. Alle positieve energie die Kirsten er in had gegooid was met deze woorden totaal weggeveegd.
En eenmaal buiten stond ik met tranen in mijn ogen en totaal verbouwereerd over wat ons net gezegd was voor de ingang van de verloskunde.
PJ en ik keken elkaar aan met een steen in onze maag en ik zij ik voel me zwaar klote.
De weken erna gingen niet veel beter ik zat niet lekker in mijn vel voelde me heel ongelukkig en wat PJ ook deed het was niet goed .
Ik kreeg flink last van trauma herbelevingen. Werd depressief en wilde het liefst mijn spullen pakken om weg te gaan.
En eigenlijk wilde ik na mijn eerste ontmoeting met de gynaecoloog ook daar niet meer heen .
We besloten in het ziekenhuis om een andere gynaecoloog te vragen.
Die kwam er deze topper heette Dokter Mensing. Een jonge kerel maar echt een schat met een goede dosis humor. Hij geeft je niet alleen als vrouw het gevoel dat je welkom bent maar ook voor je man zorgt hij dat je betrokken bent en grapt hij er op los.
En een pluspunt hij ziet er ook nog eens hartstikke goed uit mijn moeder zei altijd moet je vandaag naar de Gynaecoloog want dan wil ik wel mee hoor .
PJ is het gesprek met hem aangegaan over hoe het met mij ging en sprak zijn zorgen uit over mij. Ik werd door verwezen naar de POP poli voor vrouwen met psychische problematiek tijdens de zwangerschap. Ans K. de medisch maatschappelijk werkster van het ziekenhuis zou ons gaan begeleiden wat ik toen niet wist was dat zij de rode draad in mijn zwangerschap zou worden. Wat deze vrouw voor ons heeft gedaan is de redding van mij ,ons en mijn kinderen geweest. Ze heeft ons tot elkaar doen groeien en ons tot een team gemaakt. Samen met Kirsten en Francis Small van de GGZ werden zij mijn overlevingskracht. Ze lieten me zien dat ik het kon dat het goed ging komen en hebben met elkaar mij echt door de zwangerschap gesleept.
De weken vlogen voorbij. De 17 weken echo bij 3d4u met Kirsten uiteraard. Hier kregen wij te horen dat ...ik niet altijd gelijk blijk te hebben en we een prachtige zoon gingen krijgen. Duidelijk belast is met mijn neus.
En geluk heeft met de lange dunne benen van zijn papa.
Wat was ik verbouwereerd geen meisje ? Maar ach ik ben toch meer een jongens moeder was mijn reactie. Want tja de mensen die mij kennen weten dat ik nou eenmaal net een kerel ben af en toe. Tja je moet natuurlijk nog wel zelfkennis hebben.
We waren super blij. En ook bij de 20 weken echo werd dit nogmaals bevestigd we kregen een zoon. We wilde dit geheim houden maar regelmatig versprak ik mij.
Tegen het einde van mijn zwangerschap hielp mijn buurvrouw Jenny mij heel veel in huis was vouwen en samen met me haken en oo wat kon ze lekker koken.
De ene keer aten we bij mij en de andere keer bij haar ik had steun aan haar. Ik had het zwaar ernstige bekken instabiliteit want mijn lichaam dacht joe regel het zelf maar. En die depressie moest ook nog onder controle komen. Toen kwam Tineke onze thuisbegeleiding samen met Johanna. Ze kwamen om mij te gaan helpen de eerste maanden om mij het vertrouwen te geven en tips. Tineke bleek mijn moeder van vroeger te kennen echt een schat van een vrouw. Ze is uiteindelijk gebleven tot de zwangerschap van ons 2de kindje .
Toen ik tegen het einde van mijn zwangerschap aan liep werd pijnlijk duidelijk dat in de zomer zwanger zijn betekend.
Dikke enkels vocht vast houden en niet weten wat je aan moet. In ons appartement was het zonder gekheid 37 graden. Buurman Jan bracht een wasmand zodat ik die als voeten bad kon gebruiken. Ik begon de laatste 10 weken pas echt te genieten ik kwam een beetje met mezelf tot rust. En ook de hormonale boze buien werden wat minder.
Onze relatie heeft tijdens de zwangerschap flink onder spanning gestaan. Het was hard werken maar PJ liet me niet vallen. Ik werd boos over vuilnis zakken en hij dacht laat maar lullen.
In april tekende we ons geregistreerd partnerschap. En werden we man en vrouw. Een prachtige dag.
In juli werd mijn moeder 50 en gaven we samen met mijn zusje een surprise party.
Dit feestje organiseren was een bewijs van het feit dat ik weigerde rustig aan te doen 2 weken voor mijn bevalling.
Eind juli was ze jarig .Pj en ik besloten dat we nog even samen weg wilde een paar dagen dus gingen we naar mijn moeder op de Camping ik was 14 augustus uitgerekend dus dacht ach dat moet wel kunnen.
Het was bloedheet. Ik had enkels als of ik m'n benen had verruild voor die van een olifant en had gigantische bekken pijn. Ik kon van de pijn niet meer slapen en in de beperkte ruimte die een caravan biedt en mijn half immobiele lijf was het geen doen. We besloten naar huis te gaan. Een maal thuis werd het niet beter. Dus de laatste weken was ik toegewezen aan een gedwongen relatie met onze bank en bed.
De uitgerekende datum naderde maar onze zoon zat heerlijk warm daar binnen goed vertoeven dus besloot hij gewoon de 40 weken lekker vol te maken.
1 week voor mijn bevalling begonnen de oefen weeën . Telkens een paar uur en dan stopte het die gingen over op serieuze weeën maar steeds gingen ze weer weg. Tot ik 17 augustus weeën had die om de 3 minuten kwamen in blokken van een kwartier met daarna weer een kwartier er tussen . Eenmaal in het ziekenhuis bleken ze niet krachtig genoeg. Ze ontdekte dat ik 2 cm ontsluiting had dus het was wel aan het rommelen maar het kon nog wel even duren.
Nou dat zeker want de volgende dag weer het zelfde liedje weer naar het ziekenhuis . Nog steeds 2cm.
Toen ben ik gestript. God wie mij ooit heeft verteld dat dat geen pijn doet verdient echt een stoot voor zijn kop want dat was nogal een dingetje.
De grap was dat de gynaecoloog in opleiding het mocht doen maar die had te korte vingers en kon er niet bij komen. Dus moest uit eindelijk de dienstdoende gynaecoloog het gaan doen. Het is al geen prettig gevoel maar het leek wel of het een soort kermis attractie was daar beneden omdat er van alles werd uitgelegd tja dat heb je als je zegt geen problemen te hebben met het zijn van een opleidings-object
Ze zei het zal wel even gaan rommelen maar ga gewoon je ding doen.
Wat doe je als je weet dat je binnen nu en 2 dagen zal bevallen juist dan zorg je voor eten !
Dus zijn we naar de markt gegaan in Bovenkarspel en we gingen nog even lunchen.
PJ zat in zijn nachtdienst en belde zijn werk over de gang van zaken thuis. Zijn werk verdiend echt een pluim voor hoe zij met de situatie om gingen en zeiden blijf jij maar thuis tot de kleine er is en laat ons maar weten als de baby er is dan zorgen we voor vervanging.
Echt een pluim voor Plukon want ik had het niet zonder hem kunnen doen.
’s Avonds de schrik van mijn leven bloed en slijm. Weet ik veel dat als je gestipt ben dat je kan gaan bloeden. Dus meteen ziekenhuis bellen achteraf lach ik hier om ik was zo gestrest die dagen dat ik achteraf denk kind neem even een adempauze! Maar alles is nieuw en eerlijk ik heb veel te lang gedacht dat mijn lichaam van nature wel goed zou reageren dat je daar zelf ook bij betrokken bent vond ik blijkbaar wat minder belangrijk.
Met de verkregen slaappillen op zak ging ik naar bed. De volgende ochtend maakte Snowy mij wakker.
Verdomme slaap ik eindelijk (had al 5 dagen niet geslapen) maakt ze me wakker gek 6 uur ´s morgens ! De weeën die ik toen had waren de shit waar moeders over praten die weeën waar je echt werkelijk geen kant mee op kan .
Ik moest plassen maar van fatsoenlijk naar de wc gaan was geen spraken en PJ moest me er dan ook aftakelen. Hij geeft mij altijd als grapje om mijn beroerde spieren de naam oud vrouwtje maar die dag had hij er alle recht op !
Ik had gelezen dat douchen pijnstillend werkt dus weetje wat ik douchen, Ja heel leuk ook weer zo iets waar ik me beter in had moeten verdiepen douches kunnen door de ontspanning de weeën ook wat extra power geven.
Ik denk dat de buren gedacht hebben dat er die dag een zeekoe onder de douche stond want de pijn geluiden die ik daar uitkraamde waren gelijk aan die van deze diersoort.
Ik trok mijn pyjama aan met behulp van PJ en besloot dat afdrogen niet nodig is als je blij bent als je kan zitten is afdrogen erg over gewaardeerd. Dus drijf nat in mijn pyjama zou hij met de 38 graden buiten toch wel drogen.
PJ moest van mij maar gewoon weer aan het werk beetje de hele week thuis zitten mooi niet dus om 11 uur had ik het te enthousiaste plan om te gaan koken. Lees PJ kookt eet en Ghislaine piept. Inmiddels stroomde de tranen over mijn wangen van de pijn maar ik weigerde toe te geven dat het zover was . Om 12 uur was PJ het zat bel het ziekenhuis maar schat. NEE ,Ja doe maar wel .
Dus belde ik braaf het ziekenhuis. Dezelfde telefoniste tot zo mevrouw Goedhart het is begonnen. U klinkt als een bevallende moeder.
Licht in paniek omdat ik het nu moest gaan doen slik , Dit deed al pijn en ik wist uit alle gelezen artikelen (geen aanrader )dat het nog erger ging worden.
De auto stond al ingepakt dus met Snowy onder mijn arm werd ik uitgezwaaid door alle buren die heerlijk zaten te genieten van het mooie weer.
Side note voor alle mannen in het bezit van een Subaru Impreza met een zwangere vrouw fix voor de rit naar het ziekenhuis een comfortabele auto! Want ik was al geen fan van de Subaru maar naar die dag was de druppel.
Tranen met tuiten huilend bracht ik Snowy bij mijn moeder.
Een maal in het ziekenhuis (13:00) bleek dat ik inderdaad weeën had en dat ze rap op elkaar kwamen maar ook dat ze niet krachtig genoeg waren. Ik heb uit eindelijk tot 15:00 aan de monitor gelegen en vol moed voor het voelen van de ontsluiting kwam de teleurstelling ontsluiting nog op 2 cm. Ik heb mijn ogen uit mijn hoofd gehuild toen. Ik was dood moe als het zo lang zou duren zou ik dat dan wel volhouden ?
Ik kreeg het advies om tot 21:00 naar huis te gaan om te gaan slapen en daarna voor een nacht monitoren en slapen terug te komen.
Op weg naar de auto zei ik PJ ik ga absoluut niet in die rot auto helemaal naar Enkhuizen en weer terug. Dus belde ik opa en oma of we bij hen in Schellinkhout mochten komen.
Oma vond het prima. En samen met oma heb ik de weeën zitten weg puffen rondjes om de tafel gelopen met oma aan mijn arm die een rustig liedje zong van vroeger.
En haar aanmoediging blijven ademen blijf rustig Ghislaine het komt goed. Deed ik een poging the theorie of everything te kijken. En maakte oma mijn favoriete tosti's waar ik niets van heb gegeten .
Oma was deze dag mijn held zonder Oma had ik denk ik al om half 5 de weg kwijt geweest
Om 19:00 werd de pijn zo hevig dat opa besloot dat het genoeg was en dat als ik niet direct naar het ziekenhuis zou gaan hij me wel even af zou zetten.
Over mijn toeren vroeg ik oma je moet met me mee ik heb je nodig ,Nee Ghislaine ik heb mijn tijd gehad dit moet jij zelf doen. Dit is iets van jou en PJ.
Ik blijf er bij die dag had ik mijn oma aan mijn zijde moeten hebben. Met haar erbij had ik precies de rust die ik nodig had.
Eenmaal in het ziekenhuis waren de weeën inderdaad heel krachtig. Maar ga nu niet lachen , Ik was maar 1 cm verder.
We zijn fucking een week in weeën en ik heb pas 3 cm ontsluiting .
Ik dacht dat ik zou exploderen van woede toen de verloskundige het zij .
De verloskundige : We gaan pijnstilling geven dit ga je niet op eigen krachten redden. Ghislaine boos. Nee ik wil absoluut geen troep in mijn lijf ik beval natuurlijk of niet. Dat ga je niet redden schat je lichaam is dood op en je bent pas op 3 cm.
Ze kwam naast me zitten pakte mijn hand en zei:
De pijn word alleen maar erger en je bent nu al aan het eind van je energie. Als je zo door gaat dan heb je geen energie meer voor een bevalling. Heel teleurgesteld was ik want ik wilde absoluut niet aan snoertjes en kabels ik wilde het liefst thuis bevallen wat al niet mocht en dit zou betekenen dat een ontspannende douche en even uit bed niet meer tot de mogelijkheden behoorde
Ik wilde pijnstilling via het infuus zodat dit ergens nog mogelijk was maar dit was helaas niet mogelijk omdat mij dit niet zou helpen.
Dus besloten ze mij een ruggenprik te geven.
Dat het middel werkte wenste ik dat ik dat ''effe ''5 uur eerder had bedacht. Wat ik niet kon weten is dat deze verademing maar een half uur zou duren toen was het middel op toen de 2e spuit aangesloten werd ging er iets fout met het apparaat en kreeg ik geen pijnstilling meer binnen. Om 00:00 bleek dat de pijnstilling niets meer deed en in een weeën storm waar ik bang van werd met het gevoel alsof er een band om mijn buik en rechter been aan werd getrokken gilde ik het uit van de pijn.
Er werd een infuus aangelegd en het kon zijn dat ik '' wat suffig '' kon worden.
Helaas kreeg ik soort allergische reactie.
Ik bevond me in een soort Walibi van piepjes en lampjes en alles klonk als een heffy mettal band. Het kwam binnen als een torpedo. Ik voelde me alsof ik zwaar bezopen was. Ik raakte volledig de controle kwijt over wat er gebeurde en de pijn werd in plaats van minder nog erger. Opnieuw checkte ze mijn ontsluiting 4cm.
Het was inmiddels 1 uur 's nachts en ik raakte steeds van de wereld en kwam weer bij.
Dit zorgde voor paniek als ik bij kwam probeerde ik de gesprekken die als een soort flitslicht afspeelde te volgen en ving dingen op als. Hartslag, baby , Ontsluiting. Maar ook dingen als. Allergische reactie. Spoedkeizersnede, Gevaar, en de ergste van alle teveel pijnstilling voor veilig verblijf baby.
Ik kreeg alles in flarden mee en raakte van ieder woord meer in paniek.
Tegelijkertijd was ik als een kokende stoom locomotief met een kop als een tomaat en zweet dat op plekken te voorschijn kwam waar ik niet wist dat ik kon zweten ik had het kokend heet. Ik vroeg PJ WASHANDJE ! Als een wild beest. Die arme man van mij had met een totaal doorgedraaide vrouw te maken terwijl er aan mijn voeteneind van mijn bed een stuk of 7 medische mensen stonden te discussiëren en hem in dit hele proces leken te vergeten.
Toen werd er gezegd we moeten een spoedkeizersnede doen(anesthesist ) Gynaecoloog nee de bevalling is vergevorderd dit is niet een goed idee. (anesthesist) de hoeveelheid pijnstilling die mevrouw heeft gehad is levens gevaarlijk voor de baby. En haar paniek mogelijk nog meer.
Toen greep PJ in wat jullie ook doen DIT MOET STOPPEN HELP HAAR VERDORIE HELP HAAR. Ik hoorde hem zijn stem verheffen ik hoorde zijn zorgen ik hoorde een soort spanning die ik nog nooit had gehoord bij hem. PJ zijn onrust betekende voor mij het is echt mis.
Om 2 uur besloten ze mij naar de OK te RACEN voor een spoedkeizersnede .PJ moest al heel lang plassen en ging naar het toilet door het wegraken kreeg ik niet mee dat hij dit zij en toen ik bij kwam zag ik hem niet ik ging helemaal door het lint ik dacht dat hij weg was gelopen. Omdat ik zo gestoord was geworden en bleef maar roepen om hem en schreeuwen dat ik het niet alleen wilde doen. Met man en macht probeerde de assistente tot me door te dringen dat hij alleen naar de wc was en er echt niets was om zo verdrietig over te worden. Achteraf denk ik dat hier een heel groot aandeel verlatingsangst en trauma herbeleving voor een flink effect hebben gezorgd.
Toen hij terug kwam werd ik pas weer rustiger hij pakte mijn hand en zij schat ik was naar de wc ik zou jou nooit alleen laten alles komt goed. Ze rende met mijn bed naar de OK.
PJ moest een pak aantrekken en tegen mij werd gezegd :
We gaan een laatste poging voor een ruggenprik doen, eentje die we normaal niet gebruiken. Als je niet stil zit dan kan dit grote gevolgen hebben zoals verlamming.
Dit geintje koste me een shock maar dit was de enige manier waarop ik de geboorde van onze zoon zou kunnen mee maken. Ik had namelijk door de allergische reactie een soort spastische bewegingen. Als iemand zware afkick verschijnselen heeft of een soort allergische shock gebeurt dit ook.
Ze pakte me met 5 man vast bonden mijn benen vast aan de brancard of hoe je dat ook noemt vouwde me dubbel. Ik heb er niets van gevoeld maar ik wist dat het werkte want binnen een Nano seconde voelde ik helemaal niks meer. Ik werd volledig kalm en was alleen nog als een soort bange Chichuwawa aan het trillen, Ik werd neergelegd en zei lollig klinkend als een bezopen kat zo dan kunnen we nu toch nog normaal bevallen ik voel me wel weer goed.
De gynaecoloog schoot in de lach en zei '' jij gaat even helemaal niks meer over ongeveer een half uur heb jij jouw zoon in je armen. Hij vertelde precies wat er zou gaan gebeuren en ik heb het rustig liggen afwachten terwijl de tranen nog stuk voor stuk over mijn wangen biggelde.
Op het moment suprême zei de gynaecoloog we laten de doeken zaken je zoon word nu geboren. En van alle kanten klonk het het gaat niet goed het gaat niet goed !
Ik begon te roepen haalt hij geen adem? Gaat het wel goed ?
Nee niet je zoon je man ! PJ viel flauw op het moment dat het hoofde geholpen door een boel bloed uit mijn buik kwam. Ik keek naast me en zag hem lijkwit liggen.
''Dan ben je samen met een brandweer man die de meest gruwelijke dingen soms moet mee maken en dan gebeurt er dit ''
Met 2 verpleegkundiges er bij werd hij rechtop gezet aan de andere kant van mij keek ik naar de artsen die bezig waren met mijn zoon. Hij begon te huilen en ik had opluchting het ging goed.
Huilend riep ik mop mop hij is er hij is er PJ kwam weer bij .
De navelstreng knippen ging helaas niet meer lukken voor hem . En ze vroegen ons om zijn naam terwijl ze hem aan ons lieten zien . Ik zei ik vind hem toch meer een Noud Nee zei PJ Zijn naam word Jayson Quint Goedhart. Ik kon hem maar een klein stukje zien en ik zei tegen PJ hij lijkt een beetje op een klein baby aapje zo gerimpeld maar ooo wat is hij mooi . Ik kon niet stoppen met huilen maar ik was zo verliefd op hem .
Ik kon hem omdat ik vastgebonden was niet kussen niet knuffelen niet goed bekijken en niet beschermen en toen vertelde de gynaecoloog dat PJ met Jayson terug zou gaan naar zaal en ik na het in elkaar zetten van de losse eindjes naar de IC zou gaan om bij te komen van bevalling. Ik vond dit heel erg dat zei zouden gaan zonder mij.
Terwijl PJ werd mee genomen en de verpleegkundige Jayson vast had zij ik hij mag hem past vast houden als hij zit ! (veel te bang dat hij om de hoek weer zou omvallen)
Tijdens het hechten was ik in een zeer lollige stemming. Ik had een geanimeerd gesprek met de gynaecoloog en blijkbaar had ik indruk gemaakt want hij had de volgende dag spontaan ontslag genomen en een nieuwe baan genomen in een ander ziekenhuis.
Het was een hele lieve man dus het zal een gemis zijn voor het WFG sorry jongens ik zou ook gillend weg rennen als ik zo'n hysterisch mens op mijn OK zou krijgen.
Toen hij klaar was en ik verlost werd van alle doeken en bekleding ontdekte ik uiterst grappig dat ik na 9 maanden nog steeds een meisje was .
En was ik de gelukkigste mens op aarde porrend in mijn losse buikvel.
Hooo stop niet doen je voelt het nu nog niet maar als je door gaat ga je daar spijt van krijgen.
Ik bedankte de gynaecoloog voor zijn hulp en de geboorte van onze zoon en werd naar de IC gebracht
Eenmaal op de IC werd er een hele lieve verpleger aan mijn bed gezet hij hield me aan de praat over de bevalling (ivb met de psychische impact van alles ) en begon over het emmertje op mijn voeteneind.
Ik zei Ooo joh dat ? nou dat is mijn placenta die wil ik nog graag zien en even opbakken voor onze hond.
Om vervolgens verschrikkelijk in de lach te schieten om zijn blik.
Nee ik wou hem bekijken en daarna weer weg doen (dat dit pas 3 dagen later zou gebeuren kon ik toen niet weten )
Na een kwartier viel ik stil de tranen kwamen en kijkend naar de verlichting van de spoedeizende hulp voelde ik me zo verdrietig en kwam alles van de afgelopen uren naar boven borrelen. Wat kan je je dan alleen voelen zeg.
Na 3 uur kon ik eindelijk terug naar mijn GEZIN.
Op de kamer gekomen mocht ik hem vasthouden maar dit ging nog niet zo goed doordat ik nog zo stoned was had ik geen kracht in mijn lijf PJ hield hem vast ik legde hem aan de borst en ik heb een uur lang alleen maar met stromende tranen over mijn wangen naar hem gekeken.
Ik was zo trots zo verliefd dit is ons prachtige kind ons levenslicht en ik wist dit is mijn levens doel.
Hiervoor ben ik op de wereld ik leef voor jou.
Ondertussen zoemde mijn telefoon de hele kamer door mijn moeder was door PJ vlak voor we de OK in gingen gebeld om te vertellen dat we een spoed keizersnede kregen en was in paniek. Na 2 keizersneden wist mijn moeder dat deze ingreep niet lang duurt en ze had al 4,5 uur niks gehoord.
PJ vertelde haar wat er was gebeurt dat ze oma was geworden van Jayson.
Meteen zij de verpleegster die ons begeleide dat ik pas op zijn vroegst eind van de middag bezoek kon ontvangen omdat het echt nog niet goed met mij ging.
PJ heeft iedereen gebeld voor mij ik kon alleen nog maar kijken en genieten van ons kind.
Een maal in de middag kwamen mijn schoonouders moeder en zusje gezamenlijk op bezoek. PJ trots als hij was zij tegen mijn moeder met gebroken arm pak hem maar hoor.
Mn maag keerde om ze heeft een gebroken arm hoor dacht ik.
Maar ze is zijn oma ik kan wel als een leeuw over mijn welpje heersen maar ooit zal ik er aan moeten geloven. Toen naar mijn schoonmoeder mijn schoonvader mijn zusje en toen wilde ik hem gewoon weer lekker terug. We kregen prachtige cadeautjes en de dagen erna kwamen onze broers en zussen allemaal langs.
We gingen de kraamweek in en kregen de liefste kraamverpleegkundige die we maar konden wensen Doke is een topper een schat en voelde als een vriendin. Vanaf het eerste moment dat ik haar zag wist ik Doke is meer dan alleen iemand die mij helpt ze is iemand die een plek in mijn hart zal krijgen. Ze gaf me het vertrouwen dat ik dit kon ik voelde me top ondanks de pijn aan mijn buik.
We hebben gelachen om alle groente en fruit die 3 dagen in ons stik warme huis hadden liggen rotten omdat er niemand was om het op te eten. En gelachen omdat Jayson spuit poepte over mij de muur een pak luiers. Er zijn herinneringen gemaakt voor het leven in die week en iedere dag besefte ik me meer dat ik Doke niet zou willen missen na deze week. Maar ja ze komt toch voor haar werk misschien denkt ze wel na deze week weg met dat gekke mens .Gelukkig hebben we nog steeds contact.
Er kwam een prachtige tijd en de verwachte postnatale depressie bleef uit ik was gelukkiger dan ooit daarvoor. We kochten ons huis en zoals jullie hebben kunnen lezen ging dat proces anders dan we hoopte en eenmaal in ons nieuwe huis bleek ik opnieuw zwanger te zijn. Jayson was pas 8 maanden oud.
Ik belde PJ meteen hij was dol blij hij wilde heel graag een 2e kindje ook al was ik er nog niet helemaal aan toe.
Vanaf het begin stond een ding vast ik wil van deze zwangerschap genieten. Tijdens de zwangerschap van Jayson heb ik zo met mezelf in de knoop gezeten ik ga er uithalen wat er in zit
Ik voelde me op mijn lichamelijke gesteldheid na top. Was al druk bezig de kamer gereed te maken en zweefde op een roze wolk.
Ik wilde dolgraag weten wat het geslacht van ons kindje zou zijn.
met 17 weken hoorde we bij de echo dat we een dochter zouden krijgen Ik was buitenzinnen van blijdschap wat was ik rijk een zoon en een dochter !!
Ik kon eindelijk jurkjes kopen en tutu’s en legging ’s maken. We organiseerde een gender reveil. Naomi en ik hebben ons gek geshopt ik ging los op de Koeka afdeling en toen kwamen de tegenslagen.
Met 23 weken zwangerschap werd ik opgenomen in het ziekenhuis ik had 41,8 graden koorts en flinke pijn aan mijn nieren. Maar mijn urine was schoon. Ik werd aan de monitors gelegd en op dat moment vertelde niemand mij dat onze dochter in levensgevaar was (maar goed ook want ik had helemaal in paniek geweest als dat zo was ) ik was heel ziek ik voelde me beroerder dan ooit.
Ik heb 5 dagen in bed gelegen van hele hoge temperaturen naar hele lage temperaturen er werd besloten mij op de gok antibiotica te geven tot ze zeker wisten wat er aan de hand was. Na 4 dagen bleek uit mijn bloed dat ik een parasiet in mijn nieren had tja hoe kom je er aan, Maar vooral kom er maar vanaf.
De koorts zakte gelukkig dankzij de antibiotica. Er werd mij verteld (door de gynaecoloog )dat onze dochter in gevaar was geweest en als mijn koorts niet gezakt zou zijn en ons kindje gehaald zou zijn in een ander ziekenhuis door middel van een spoed keizersnede.
Mijn maag keerde om. Ze is nog te jong om geboren te mogen worden dat niet alsjeblieft dat niet. Gelukkig ging het op dag 5 goed genoeg om naar huis te mogen
volledige bedrust en antibiotica was het advies. De Fysio kwam thuis en ik mocht alleen nog maar rust.
Erger is voorkomen allemaal dankzij het adequate handelen van Emma onze verloskundige van verloskundige praktijk Enkhuizen en Andijk een verschrikkelijke afloop is ons bespaard gebleven.
Terwijl mijn huisarts het niet nodig vond om mij te zien beet ze zich als een ware tijger vast in mijn gezondheid en is ze door het vuur gegaan om mij in het ziekenhuis te krijgen ze zei wat er gebeurt gebeurt er maar als ze je niet gaan helpen dan ga ik met je mee naar Hoorn en breng ik je!
Vandaag de dag ben ik nog steeds blij dat Emma een van de vaste gezichten van de praktijk is geworden ze heeft het verdiend meer dan verdiend.
De weken duurde lang. Ik had weinig energie over doordat ik echt niet fit was. En ik twijfelde lang over vaginaal bevallen of keizersnede. Maar deze keuze werd duidelijk met 30 weken hoefde ik niet meer te maken. De placenta lag voor de uitgang en Lieke lag in stuit. Oke het word een keizersnede prima, ik weet wat er gaat gebeuren en wanneer.
Tijdens kerst kienen bij de brandweer ons laatste uitje samen. Gebeurde er iets wat mijn gehele leven op zijn kop zou zetten. Ik zat met mijn schoonmoeder te praten en terwijl ik met haar praatte merkte ik dat mijn bewegingen anders waren dan normaal. Ik kon mijn schoonmoeder niet meer verstaan en kon niet goed meer duidelijk mijzelf uitdrukken. Toen ik PJ weer zag (mijn zicht was troebel) wist ik hem duidelijk te maken dat het niet goed met mij ging. Er kwam een collega van hem bij die arts is.
Er werd gebeld met de spoed er was twijfel of ik een TIA had of een aura migraine of hyperventilatie. Later in het ziekenhuis bleek dat het hoogst waarschijnlijk de eerste geweest was aangestuurd door hormonen. Mijn spraak kwam langzaam weer opgang.
Maar nog steeds merk ik dat moeilijke woorden of spraak in het algemeen moeilijk bij mij binnen komt of dat ik soms moeilijk op mijn woorden kan komen en heel vergeetachtig ben geworden. Ook kan ik moeilijker omgaan met druk en stress sinds die dag.
Toen werd het kerst,Onze dochter zouden we 27 december gaan ontmoeten en er moesten nog laatste checks gedaan worden er werd ons verteld welke kamer de onze zou worden en de hele procedure van de gentle sectio werd met ons doorgenomen. We gaan er voor laat maar komen.
2e kerstdag was een slechte nacht. Ik kon niet slapen en was echt heel vroeg wakker.
We melde ons in het ziekenhuis om 9 uur en er werd ons meteen al verteld dat onze operatie tijd uitgesteld was naar later op de dag omdat er teveel spoedkeizersnede waren geweest die nacht en ochtend. En dat wij daarop moesten wachten.
Begrijpelijk ooit was ik een van die mensen. Dus we gingen nog een rondje ziekenhuis doen. Even wat drinken en beneden wij kwamen Monique de moeder van Kevin tegen samen met Johan de vader van Kevin. Monique had haar pols vermoedelijk gebroken dus we hebben gezellig samen zitten praten tot ik weer naar boven moest het was een geweldige afleiding.
Om half 1 kregen we te horen dat het zover was ik mocht mijn OK schort aantrekken en mij klaar gaan maken om onze dochter te ontmoeten. We werden gekoppeld aan een schat van een vrouw die ons tijdens de geboorte zou begeleiden.
De huggme is het meest lach wekkende ding wat ik ooit heb gezien vooral als je borsten hebt de de grootte hebben van meloenen
We konden verschrikkelijk met haar lachen. De huggme was een van de grootste humor punten dit is een ding waar je kindje in word gestopt na de keizersnede zodat die bij je kan liggen.
Best een leuk ding als je geen plussize borsten hebt ,Daar ging geen baby meer bij passen. Ik heb me rot gelachen. PJ zei lachend dan trek ik hem toch aan mijn borsten zijn cup A dus dat moet lukken. Dat werd een deal de verpleegkundige zou het regelen.
Ze was iemand die ons zo'n fijn huiselijk gevoel was het was echt als of we onze beste vriendin bij ons hadden. En ik zei mag ik stiekem mijn telefoon mee smokkelen. Ik wil zo graag mijn zoontje bellen na de operatie. Eigenlijk mag het niet maar ik weet een goede plek.
Partners in crime waren we .
In de O.K. kregen wij te horen dat de gynaecoloog waar we de hele bevalling mee hadden doorgesproken de keizersnede niet meer mocht uitvoeren wegens teveel operatie uren.
Dus kreeg ik de gynaecoloog aan mijn bed die mij bij Jayson de stuipen op het lijf had gejaagd.
Ik zei dit kan je niet menen is Dokter Mensing niet beschikbaar hij was er wel maar had zijn handen al vol.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik mij vergist heb ik de gynaecoloog ze was namelijk eigenlijk gewoon een heel fijn mens. Iemand die de tijd voor ons nam. En die begrip toonde en ons gerust stelde.
Ik was super bang in de OK voor de ruggenprik. De vorige keer had ik puur weeën dus heb ik het hele zetten niet gevoeld en ik was echt heel erg bang. Het was een klote gevoel maar al vrij snel zat hij en het duurde naar mijn idee erg lang voor het werkte . Toen ze de boel beneden gingen ontsmetten en de katheter gingen zetten voelde dat heel pijnlijk de ruggenprik werkte nog niet heel goed.
ow helemaal vergeten te zeggen bij Jayson ben ik met mijn katheter uit bed gesprongen en heb ik hem er deels uit getrokken omdat hij begon te spugen en PJ met zn handen onder de poep zat ''spuitpoep'' Pijnlijk don't try that one
Dokter Klinkert stelde me gerust dat het allemaal goed zou komen . Vertelde stap voor stap wat ze aan het doen was. Deze keer voelde ik veel druk en activiteit bij mijn buik terwijl ik dat bij Jayson dankzij alle middelen niet voelde. Ze nam de tijd voor me.
Ik vroeg haar te vertellen wat ze aan het doen was ik vind het reuze interessant ik wilde graag mee kijken maar dat kon niet. Dus vertelde ze me steeds wat ze deed. Eenmaal bij mijn vrucht zak aangekomen zij ze klaar ? Je dochter gaat nu komen. En terwijl de doeken zakte en er lepels werden gepakt om Lieke omhoog te wippen ging PJ weer richting nokkie dus die ging op de grond zitten spierwit. Deze keer begon zodra het hoofdje er uit was er een geluid te komen.
Waar iedere moeder haar hormonen van op hol slaan .Deze baby heeft stembanden joh een brul wouw er was geen twijfel over mogelijk dat dit een kind van mij was.
Ze was prachtig wouw wat lijkt ze op haar grote broer ! 1 gezicht. Alleen lekkere bolle wangetjes. PJ knipte de navelstreng door en ik kreeg Lieke in mijn hugg me( haar benen dan haha) ze begon meteen aan de borst te drinken. Tranen vloeide rijkelijk wat ik bij Jayson niet had en nu wel dit moment haar bij mij hebben meteen na de geboorte ,Dat is wat ik zo had gemist bij Jayson dat was zo onwijs bijzonder. Van het hele dichtmaken heb ik weinig mee gekregen.
Ik kon niet stoppen naar Lieke te kijken ze was zo mooi zo aandoenelijk ze was perfect.
Ze ging op haar duimzuigen iets wat we al eens tijdens een echo hadden gezien. En ze liet me denken aan mij als baby. Ik genoot er van en vroeg PJ wil je haar ook vast houden ? Schat ik kom straks wel je hebt hier zo naar uitgekeken en dit bij Jayson zo gemist. Ik bedankt dokter Klinkert nog voor haar hulp en de verplegers en ging naar de uitslaapkamer eenmaal daar had ik natuurlijk mijn telefoon mee gesmokkeld en hebben we gebeld met Jayson. Inmiddels anderhalf en trotse grote broer .Slim als hij is wist hij heel goed wat grote broer en baby betekende dus hij was heel blij. En zei steeds ja mama ja, We spraken af dat als ik bezoek mocht hij mocht komen.
Van achter allerlei gordijnen klonk het gefeliciteerd met de geboorte. Lief dat mensen die zelf uit hun operatie komen daar aan denken.
Lieke huilde zodra ze de borst los liet ,veel en was opvallend onrustig.
Ik blijf er bij ze was er niet klaar voor om in deze wereld te zijn ze had ook nog ander halve week te gaan.
De daar op volgende uren bleef ze veel huilen het maakte me angstig ze was ook steeds heel koud en moest dus veel in de wieg onder het gezelschap van 4 kruiken slapen. De ontmoeting met Jayson was zo bijzonder hij straalde en was zo trots alleen hij was ook woedend dat hij niet met mama kon knuffelen. Wilde op mijn buik zitten.
Hij ging steeds bij zusje Baby kijken Lieke daar hadden we op geoefend dus kon hij heel duidelijk zeggen wat hij wilde. De dagen die volgde huilde Lieke veel de verpleging was het daarin met ons eens maar we konden allemaal geen aantoonbare oorzaak vinden. Ik was dood moe hooguit 2 uur slaap per dag was niet genoeg.
Daarbij werd onze lieve hulp na de bevalling uiteraard afgelost. Ze zal altijd een speciaal plekje houden . Maar daarna kregen we oma de toverheks aan ons bed die echt over alles een issue maakte en ons werkelijk dood ergerde. Toen de nachtdient kwam heb ik dan ook flink een potje zitten janken en haar bestookt met al onze vragen.
Helaas kregen we haar de volgende ochtend weer cadeau. Met buikpijn zei ik tegen PJ als ze maar niet alle 3 de dagen er is want dit is niet te doen.
Ik geef jullie een voorbeeld:
De nacht bestond uit totaal 1 kwartier slaap (nacht 1 ) dus toen Lieke eindelijk sliep 6 uur zei de nachtdienst dat we nog mochten blijven liggen (normaal begint de dag om 7 uur)
Onze vriendin besloot om 7 uur dat ze daar totaal geen boodschap aan had en vond dat een reden om PJ volledig met de grond gelijk te branden over ongemotiveerde vader etc. Terwijl die verdorie de hele dag en nacht voor mij en Lieke zorgde.
Toen onze kraamvisite 's middags kwam verzon ze dat het nodig was om precies op dat moment mij naar de wc te sturen en mijn katheter te verwijderen ik ging kapot van de pijn in tegenstelling tot bij Jayson zijn keizersnede waar ik minimale last van had had ik gevraagd om morfine terwijl ik daar allergisch voor ben omdat ik de pijn echt niet trok.
Ze sleurde me mijn bed uit knalde me op de wc en was echt gemeen. Toen ik huilend op de wc zat en belde omdat ik er niet meer vanaf kon komen werd ze boos op me dat ik het niet probeerde en wilde mij er niet af helpen.
Toen zei PJ geloof me het lukt echt niet anders had ze allang in bed gelegen. Het is niet de eerste keizersnede. PJ hielp me omhoog. Ik kon niet om mijn benen staan van de pijn dus moest ze wel helpen
Onder luid protest stopte ze me in bed om daarna pas het beddengoed te gaan verschonen. Ja dat vond ik ook bijzonder. En of ik effe mee kon werken door mn kont op te tillen. Toen ik de opmerking maakte dat ze het bed ook kon verschonen toen ik gedwongen op de wc zat zag je haar bloed koken. Tja sorry muts ik heb zelf in de zorg gezeten en weet dat dit een stuk praktischer kan dan je nu bezig bent.
Toen ze even weg was zei ik tegen PJ ik mag toch hopen dat ze niet morgen ook er nog is.
Toen ze terug kwam stond ze uitgebreid tegen een service medewerker haar halve leven te bespreken over die heeft kanker en die gaat dood en weet ik het wat voor ellende en ze had het vreselijk tot ze de heerlijke woorden uitsprak'' maar morgen en overmorgen ben ik vrij en ga ik een weekendje weg'' geloof me ik sprong nog net niet mn bed uit om een polonaise te doen van blijdschap. Of om te melden dat ze maar beter meteen kon gaan.
Dus heb de laatste 2 uur van haar aanwezigheid even diep in en uit geademd en was dolgelukkig toen de avonddienst kwam.
Het was een bekende klacht schijnt het aha ontsla suks dan.
De laatste avond en dag waren ondanks Lieke's onrust fijn en ontspannen we konden echt even op adem komen.
We hebben in de kraamtijd van Lieke Doke weer gevraagd het was zo fijn dat ze er was ik durfde tegen haar te zeggen dat ik me niet helemaal top voelde en ze begreep me. We hebben het rustig gehouden met de kraamvisites ik moest echt herstellen en had heel veel pijn in tegenstelling tot de keizersnede bij Jayson heb ik heel veel complicaties overgehouden aan de bevalling van Lieke.
En ook de hoeveelheid huilen van Lieke was in deze week voor mij een zware dobber.
Waar ik bij Jayson door Doke mijn bed niet in te slaan was wilde ik nu eigenlijk mijn bed niet meer uit.
Achteraf blijkt dat Lieke op een een of andere manier gewoon geen fijn begin had.
Hierdoor kwam er hechtingsproblematiek zij had geen vertrouwen in mij en ik trok het huilen niet van haar en kon het vaak echt niet meer aan. Als ze al even stil was dan hoorde ik haar nog.
Ik snapte eindelijk wat ouders met huilbaby's bedoelen met soms word het zo erg dat je bijna instaat bent om je kind wat aan te doen.
Ja soms sta je echt op een punt dat je denkt help. Gelukkig vroeg ik op zo'n moment altijd om hulp en zijn we dat Lieke 6 maanden was professionele hulp gaan zoeken.
Er was een flinke hechtingsstoornis ontstaan maar dankzij Joni en Greta en Danielle van onze video home training is dit allemaal goed gekomen.
We hebben nog steeds onderhoudende gesprekken, Lieke is nog steeds een sterk karakter. Maar door te blijven vertrouwen en te blijven werken aan alles kan ik zeggen ik zie nu wat een prachtig kind ik heb .
Ik kan alleen maar alle mensen die het zelfde doormaken aanraden zoek hulp schaam je niet maar zoek hulp.
Ik doe Lieke te kort als ik niet vertel hoe ze vooral is
Lieke is een zonnestraal ze heeft energie karakter humor en is net zoals mama zo gek als een deur op een gezellige manier. Ze kan uren heerlijk spelen, Dansen ,zingen.
Met haar baby's en haar vriendin Julia is haar favoriet.
Ze is een echte ruwe en houdt van stoeien. Papa is haar beste maatje . En het liefst loopt ze de hele dag met jack in haar armen met haar evenbeeld van mijn gezicht laat ze mensen smelten. Als ze lacht lacht ze met heel haar hart.
Ik ben iedere dag trots op wie ze is wat ze doet en de groei die ze de laatste bijna 2 jaar heeft doorgemaakt.
Ze is een prachtig kind die weet wat ze wilt en ik denk dat we in de tijd waarin we nu leven meer mensen nodig hebben zoals zij .
Lieve Lieke en Jayson ,
Jullie zijn mama's levenslicht mama's kracht en de reden van mijn bestaan . Jullie geven mijn leven kleur invulling en een doel. Jullie zijn ieder prachtige mensen waarvan ik hoop dat jullie puur en eerlijk blijven.
Ik wens voor jullie al het moois in het leven en dat jullie veilig gelukkig en gezond mogen opgroeien.
Ik wens dat als jullie ooit een eigen gezin hebben kunnen zeggen mama had het niet makkelijk en was niet een perfecte mama maar ze heeft alles gedaan om het voor ons perfect te maken.
Lieve Jayson en Lieke zonder jullie zou ik niet weten hoe mooi het leven werkelijk is.
Ik hou van jullie Mijn lieve lieve Piekie en mr Spence Ik hou van jullie meer dan alle liefde in de hele wereld.
Lieve pieter-Jan .Ik wil in deze blog zeggen hoe dankbaar ik ben dat jij mij deze 2 prachtige kinderen hebt geschonken. Dat je me hebt gesteund zelf toen ik in mijn diepste dal zat. Ik wil zeggen hoe trots ik op jou ben dat onze kinderen en ik geen lievere vader en man konden wensen.
Zoals jayson altijd zegt die mop is een lieverd he !
Comments