Een blog over het verlaten van mijn ouderlijk huis en het afsluiten van mijn relatie van 3 jaar. Het verder gaan naar nieuwe levensfases en over de fantastische tijd die ik heb gehad de eerste jaren op mijzelf.
Daar sta ik dan na bijna 3 jaar is het klaar we hadden zoveel mooie plannen.
Samen wonen, kindjes adopteren, Vakanties, reizen. En we hebben zo onwijs veel mooie herinneringen om te bewaren voor altijd. De koek was op, dat wisten we. Het was de laatste tijd niet meer zo leuk en we probeerden wel maar het ging gewoon niet meer. Pijn dat doet het nog steeds wel eens. Je hebt toch een hele goede bijzondere band met iemand opgebouwd. Maar we hebben na een goed gesprek een week na een knallende ruzie afgesproken we hebben geen ruzie meer. We gaan ook geen ruzie meer maken . We blijven in contact en vanaf mijn kans wens ik je het allerbeste en al het geluk wat er in de wereld te vinden is. Een speciale plek die zal jij altijd houden.
Maar wat nu ?, we waren samen aan het werken naar een nieuw begin, een huis samen een plekje voor onszelf. Dan kom je op een punt dat je er aan toe bent om uit te vliegen.
Dat ik zou gaan dat stond vast maar waar naar toe ? Toen schoot een goede vriend ten hulp je mag wel bij mij komen wonen. Ik ben alleen en het zou wel heel gezellig zijn om je in huis te hebben.
Ik pakte mijn spullen in en terwijl mijn moeder in het ziekenhuis lag verliet ik het ouderlijk huis. Ze heeft op de valreep de verhuizing van mijn bed nog mee mogen maken. Bijzonder wel de jongen waar ik tot een paar weken eerder van dacht mee samen te gaan wonen hielp me nu naar mijn nieuwe plek. Het was afsluiting, Emotioneel en verdrietig wel maar het was goed zo.
Aan jou R. We hebben het geprobeerd maar echt gezellig werd het niet.
Mijn hart lag nog in de kreukels ik zat in de fase ik wil mijn vleugels uitslaan en echt mijzelf vinden. En jij zat in de fase waarin je hoopte op een hele boel steun van mij.
Ik kon het niet geven ik had het wel gemoeten maar ik heb het niet gedaan.
Absoluut niet netjes ik ben van de ene op de andere dag gegaan. Na een flinke ruzie. Een ruzie die me tot op de dag van vandaag nog steeds dwars zit.
Je bedoelde het zo goed. En we kenden elkaar al zolang. We hebben elkaar nooit meer gesproken. We hebben het ook nooit uitgesproken.
Maar ik wil dat je weet als je dit leest dat het me spijt. Ik had net zo goed voor jou moeten zijn als jij voor mij was. Misschien had jij hoop dat deze vriendschap uitbloeide tot meer dat zal ik nooit weten. Maar als dat is wat je hoopte dan spijt het mij dat ik je dat niet kon bieden. Ik was niet toe aan wat voor binding dan ook op dat moment. Ik had genoeg aan mijzelf en mijn verdriet. Ik heb je tekort gedaan en dat is een slechte karma die ik bij me draag voor de rest van mijn leven.
Ik ben naar het appartement van mijn moeders vriendin gegaan die ze aan huis had. Ze ving mij op. Ik kende haar al mijn leven lang mijn ouders hebben jaren lang voor haar gewerkt. En met haar gewerkt.
Prachtige fijne tijden, Goede gesprekken, vele borrels, rokertjes en een boel tranen zijn er gevloeid. We hebben teveel prachtige herinneringen om te koesteren gemaakt.
Ze gaf me ondanks flinke verschillen in onze manier van leven de ruimte om mezelf tegen te komen te zijn en om te bedenken wat ik nou echt wilde met mijn leven.
Ik denk dat ik kan zeggen dat ik weet hoe Tinder en Baddoo werken en ik zeg bij deze het was een bizarre tijd maar ik wist hierna wel wat ik met mijn leven wilde. En kon alles een plekje geven. Nu 5 jaar later kan ik de lieve vriendin van mijn moeder die mij een warm plekje bood niet meer zeggen hoe belangrijk ze voor mij is geweest, wat ze voor mij betekend en hoe fijn ik het heb gevonden maar vooral hoe dankbaar ik haar ben. Ze is helaas overleden. Ze was een rode draad in mijn leven een schat van een vrouw . Een karakteristiek mens met een hele fijne familie. Ik mis haar stem nog regelmatig het blijft gek dat ik nooit meer bij haar langs kan gaan. En haar nooit meer zal spreken ze voelde als een 2de moeder.
In totaal heb ik hier 2 jaar gewoond waarvan een jaar samen met mijn man.
Het heeft ook voor ons altijd gevoeld als een hele fijne tijd. Ik kan niet zeggen de mooiste tijd van onze relatie want dan doe ik mijn kids echt tekort maar de Noorder Boerenvaart is me heel dierbaar. Ik draag het mee in mijn hart met een gouden randje.
Mijn tijd in mijn eigen huis alleen bood mij de kans om te ontdekken wat ik wilde voor mijn toekomst wat ik wilde met mijn gebroken hart en om mijn open wonden iets te laten helen.
Ik zal niet zeggen dat ik alles in die tijd goed heb aangepakt er zijn situaties geweest die ik achteraf gezien anders had moeten aanpakken of misschien niet zo had moeten laten gebeuren. Maar wie is er ooit beter geworden van achteraf praten, Je leert het leven leven door te doen fouten te maken en van die fouten te leren en in nieuwe situaties ze beter aan te pakken.
Laat ik daar dan maar naar streven om het leven beter te leven.
Comentarios