top of page

Ik ben ik ,

In deze blog vertel ik een deel van mijn levens verhaal, Mijn kinderjaren. De scheiding van mijn ouders. En de stap om een blog te gaan schrijven



De kogel is door de kerk, ik ga een blog schrijven. 


Wat ik nooit had verwacht is dat dit nog lastiger is dan ik al dacht. 

Waar begin ik met schrijven wat wil ik wel vertellen en wat niet.

Ik wil dat het eerlijk word en dat mensen mijn echte levensverhaal kunnen lezen,ook wil ik de privacy van onze kinderen behouden. Mensen niet kwetsen omdat ik mijn gevoelens hier beschrijf.

Ik begin daarom bij het begin. 

Ik ben geboren als Ghislaine Quirine Vielvoije (al valt over deze spelling nog te discussiëren heb ik begrepen van mijn moeder )

Ik ben geboren op 28-06-1993 in het ziekenhuis in Hoorn. Met een spoed keizersnede

Mijn moeder is Ingrid Wilders en mijn vader is Hans Vielvoije

Ik was het eerste kind in het gezin, Na veel verlies van mijn ouders kwam ik hen gelukkig maken. 

Mijn ouders hadden een goedlopende bloemenwinkel aan de Nieuwstraat in Enkhuizen toen ik geboren werd.

Vele mensen kende hen en ze werkten veel samen met andere ondernemers in Enkhuizen.


Toen ik bijna 3 jaar was kreeg ik een prachtig geschenk een zusje Naomi Ailéen Vielvoije.

Toen ik 5 jaar was besloten mijn ouders de winkel aan de Nieuwstraat te sluiten.

Ze zouden vanuit hun nieuwe huis verder te gaan, Rouw -trouwbloemwerk en grote stukken waren hun passie lust en hun leven en daar konden zij ook vanuit ons nieuwe huis prima mee werken.

Ze verhuisden naar de Melkbon in Enkhuizen.

Wat ik achteraf begrijp is dat mijn ouders in die tijd geen goed huwelijk hadden.

Er was veel ruzie en mijn vader bleek al langere tijd een relatie te hebben met mijn moeders vriendin.

Voor mijn moeder verschrikkelijk de vriendin kreeg een baby, mijn moeder was bij de geboorte en later bleek dat dit kindje niet van haar man maar van mijn vader was.

Je snapt wel een hele nare scheiding ruzie en veel instanties zijn jaren lang in mijn leven betrokken geweest.

Niet alleen de scheiding van mijn ouders maar mijn schooltijd waarin ik veel gepest werd waren moeilijk. Ik was opzoek naar mijzelf. Maar ik vond het moeilijk dat ik nergens echt een fijne plek kon vinden en dat alles wat ik deed een rede tot ellende was.

Thuis probeerde ik mijn plek te vinden maar er was zoveel gaande dat ik ook hier niet mijn rust vond.

Tot mijn 2de middelbare schooljaar heb ik echte vriendschap niet gekend.


Tot ik Sam leerde kennen. Hij was een echte vriend. Ik kon mijn verhaal bij hem kwijt en hij andersom bij mij. Zijn ouders waren schatten van mensen en bij hen thuis voelde ik me welkom en op mijn gemak. Hij had een hele lieve zus Evelien een groot voorbeeld voor mij ze was echt zichzelf. Ze had prachtige jurken (denk aan castelfest). En ondanks dat mensen haar anders vonden ging ze iedere dag zoals zij het wilde gekleed naar school.

God wat vond ik haar stoer en wat had ik een respect voor haar. Ze durfde wat ik niet durfde te zijn wie ze was. Bij Sam kon ik mijzelf zijn. We hadden dezelfde interesses, Harry Potter was onze gedeelde passie. En sam maakte altijd met lego filmpjes van Harry Potter. Die jongen was handig met zijn computer en camera. Zijn ouders hun huis het was een waar museum. En zijn moeder bouwde prachtige poppenhuizen.

Ze hadden een onwijs lieve hond. Die altijd heerlijk op de vloerverwarmingsbuis lag te slapen. En we maakte vaak heerlijke Joodse boterkoek. Je snapt wel een fijn thuis om even te vergeten wat er thuis gebeurde.

Helaas is deze vriendschap verwaterd na de middelbare school. Soms kom ik Sam zijn moeder nog tegen. En telkens weer herinnerd mij dit aan de prachtige tijd en de dankbaarheid. Ik heb van haar begrepen dat Sam inmiddels is getrouwd en Vader is geworden, Onwijs leuk ik gun hem dit geluk omdat als er iemand is die het verdiend hij het wel is.

Ik ben na de middelbare school naar de bakkers opleiding gegaan heb een lieve jongen leren kennen maar we zijn uit eindelijk na 3 jaar uit elkaar gegaan .

In die tijd bleek ik een spierziekte te hebben .

Ik ging in de gehandicapten zorg werken en heb prachtige jaren in de zorg beleefd waar ik graag in een andere blog over vertel.

Ik ben in 2013 op mijzelf gaan wonen en leerde in 2014 mijn man kennen.

Wij kochten samen een huis in 2017.

In 2016 werd ik moeder van Jayson en in 2017 van Lieke hier over komt later me


Over zowel de kids als mijn man zijn blogs geschreven die je terug kan vinden op deze website.


Comments


bottom of page